طراحی نرم افزار آموزش مهارتهای زندگی با رویکرد حل مسئله و تاثیرآن بر رشد خودپنداره دانش آموزان

هدف از مطالعه حاضر تعیین اثربخشی نرم افزار آموزش مهارتهای زندگی با رویکرد حل مسئله بر رشد خودپنداره دانش آموزان پسر پایه اول ابتدایی بود

طراحی نرم افزار آموزش مهارتهای زندگی با رویکرد حل مسئله و تاثیرآن بر رشد خودپنداره دانش آموزان پسر پایه اول ابتدایی

چکیده

هدف از مطالعه حاضر تعیین اثربخشی نرم افزار آموزش مهارتهای زندگی با رویکرد حل مسئله بر رشد خودپنداره دانش آموزان پسر پایه اول ابتدایی شهر — بود. جامعه آماری متشکل از کلیه دانش آموزان پسر پایه اول ابتدایی مدارس عادی شهرستان —- بود. پژوهش با روش تحقیق شبه آزمایشی انجام گرفت. نمونه آماری 40 نفر به روش نمونه‌گیری خوشه‌‎ای چند مرحله ای در دو گروه آزمایش و گواه انتخاب شد. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه خود پنداره کودکان پیرز و هریس بود که با شش زیر مقیاس سنجیده می شود. این پرسشنامه در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون برای گروه آزمایش و کنترل اجرا شد. در تجزیه و تحلیل داده¬ها از روشهای آماری توصیفی مثل میانگین، انحراف معیار و نمودار و همچنین از روش¬های آمار استنباطی آزمون تحلیل کواریانس چند متغییره برای آزمون فرضیه های پژوهش استفاده شد. تحلیل داده های آماری نشان داد که بین میانگین نمرات خودپنداره گروه آزمایش و کنترل بعد از اعمال متغییر مستقل تفاوت معنی داری بوجود آمد. یعنی اعمال متغیر مستقل نرم افزار آموزش مهارتهای زندگی با رویکرد حل مسئله، خودپنداره دانش آموزان را در ابعاد رفتاری، وضعیت عقلانی و تحصیلی، شادی و رضایت مندی، اظطراب، محبوبیت و جامعه پسندی و ظاهر جسمانی و نگرش ها افزایش داد. با در نظر گرفتن محدودیتهای پژوهش نتایج نشان می‌دهد که نرم افزار آموزش مهارتهای زندگی با رویکرد حل مسئله یکی از موثرترین راهکارهای افزایش خود پنداره دانش آموزان ابتدایی است.
واژگان کلیدی: نرم افزار آموزش- مهارتهای زندگی- رویکرد حل مسئله -خودپنداره کودکان

فهرست مطالب

چکیده 1
فصل اول: کلیات تحقیق
1-1.مقدمه 3
1-2. بيان مسأله 4
1-3. اهمیت ضرورت تحقيق 8
1-4. اهداف تحقیق 10
1-4-1. هدف اصلي 10
1-4-2. اهداف فرعي 10
1-5. فرضیه های تحقیق 11
1-5-1.فرضیه اصلی 11
1-5-2. فرضیه های جزئی 11
1-6. تعریف متغیرها و اصطلاحات تخصصی تحقیق 12
1-6-1.تعاریف مفهومی
1-6-1-1.خودپنداره 12
1-6-1-2. مهارتهای زندگی 12
1-6-1-3. رویکرد حل مسئله 12
1-6-2.تعاریف عملیاتی
1-6-2-1. خودپنداره 13
1-6-2-2.مهارتهای زندگی 13
1-6-2-3. رویکرد حل مسئله 13
فصل دوم: مبانی نظری و تجربی تحقیق
2-1. مقدمه 13
2-2. مبانی نظری پژوهش 16
2-2-1.تعریف مهارتهای زندگی 16
2-2-2.انواع مهارتهای زندگی 17
2-2-3.اهداف مهارتهای زندگی 21
2-2-3-1. توانایی‌ خودآگاهی 22
2-2-3-2. توانایی‌ تصمیم‌گیری 22
2-2-3-3. توانایی‌ درک‌ ارزشهای‌ فردی‌ و خانوادگی‌ 23
2-2-3-4. توانایی‌ برقراری‌ روابط‌ مطلوب‌ 24
2-2-3-5. توانایی‌ مقابله‌ با هیجان‌ها 25
2-2-3-6. توانایی‌ انتخاب‌ هدف 25
2-2-4.لزوم آموزش مهارتهای زندگی 26
2-2-4. رویکرد حل مسئله 28
2-2-5. الگوی روانی- هیجانی حل مسئله 30
2-2-5-1.فرایند حل مسئله 30
2-2-5-2.مقابله مسئله مدار 30
2-2-5-3.مقابله هيجان مدار 31
2-2-6.مراحل حل مساله 33
2-2-6-1.اتخاذ نگرش حل مساله 33
2-2-6-2.تعريف دقيق مشكل 35
2-2-6-3.تهيه فهرستي از راه حل هاي مختلف 36
2-2-6-4.ارزشيابي راه¬حل¬هاي مطرح شده و انتخاب بهترين راه حل 39
2-2-6-5.اجراي راه حل انتخاب شده 41
2-2-6-6. ارزشيابي 41
2-2-7. الگوی تجربی حل مسئله 42
2-2-8. فرايند حل مسئله 43
2-2-8-1. تشخيص مسئله 43
2-2-8-2. تعريف هدف¬ها و بازنمايي مسئله 44
2-2-8-3. كاوش منابع و كشف راه¬حل 44
2-2-8-4. كاربست راه حل و پيش بيني نتايج 46
2-2-8-5. بازتحليلي و پالايش فعاليت¬ها 47
2-2-9.خود پنداره 48
2-2-10.شیوه آموزش مهارتهای زندگی به کودکان 50
2-3. پیشینه تحقیق 66
2-3-1.پیشینه داخلی 66
2-3-2.پیشینه خارجی 70
فصل سوم: روش‌شناسی تحقیق
3-1. مقدمه 74
3-2. روش تحقيق 75
3-3. جامعه آماری… 76
3-4. نمونه تحقیق و روش نمونه گیری: 77
3-5. متغیرهای تحقیق 77
3-6. روش گرد آوری اطلاعات 78
3-7. شیوه اجرا 78
3-8. ابزار تحقیق 79
3-9. روایی و پایایی آزمون 80
3-10. روش تجزیه و تحلیل داده ها 80
فصل چهارم: یافته‌های تحقیق
4-1. مقدمه 83
4-2. شاخصه‌های توصیفی 83
4-3. آمار استنباطی 87
4-4.فرضیه اصلی 90
4-5. فرضیات جزئی 91
فصل پنجم: بحث و نتیجه‌گیری
5-1. مقدمه 98
5-2. بحث و نتیجه‌گیری 99
5-3. محدودیت‌ها و مشکلات تحقیق 109
5-4. پیشنهادات تحقیق 110
5-5. پیشنهادات کاربردی 111
فهرست منابع 112
منابع داخلی 112
منابع لاتین 114

مقدمه

دانش آموزان بزرگترين سرمايه هاي انساني هر جامعه اي به حساب مي آيند، زيرا مي توانند با در هم آميختن نيروي جواني، علم و مهارت آموخته شده، چرخهاي پيشرفت و توسعه را به حركت درآورند. در مدارس امروزه تلاش براي برقراري ارتباط با دانش آموزاني كه علاقه خود را به يادگيري از دست داده اند، يا آن هايي كه بنا به دلايلي دچار شكست تحصيلي يا ترك تحصيل شده اند، براي تمامي معلمان تجربه اي دلسردكننده و بسيار معمول است. متأسفانه تعداد اين دانش آموزان در مدارس رو به افزايش بوده و افزايش اين مشكلات و پيامدهاي آن باعث شده است كه آموزگاران به شدت نيازمند كسب اطلاعات بيشتر در مورد انگيزه دانش آموزان و استفاده از اين اطلاعات جهت ترغيب آنان به كسب ديدگاههاي مثبت در مورد خود و يادگيري باشند. به علاوه معلمان اغلب در برخورد با اين مسايل احساس ناتواني مي كنند. درك انگيزش دانش آموزان و عوامل مرتبط با آن، به شيوه اي كه بتوان در جهت حمايت و تقويت آن گام برداشت، مي تواند آموزش را به تجربه اي مثمرثمر تبديل كند. همچنين اين درك مي تواند به معلمان كمك كند تا در مثبت تر ساختن روند رشد و تحول دانش آموزان سهيم بوده، مسايلي مانند شكست و افت تحصيلي را كاهش دهند و به پيشرفت تحصيلي كمك نمايد (مك كومبز و پاپ، ترجمه ابراهيمي قوام، 1392).
مسئله انگیزش و پیشرفت تحصیلی به طور اساسی به وضعیت خودپنداره دانش آموزان مربوط است (Kleneowski،2010 ). كودكان نسبت به بزرگسالان خودپنداره ساده‌اى دارند، تغيير جزئى مثبت در آن مى تواند كاركرد زيادى خصوصاً در افزايش عزت نفس و مقابله با مشكلات پديد آورد. برای نمونه: قصه و نمايش در بيانى نمادين و جذاب به گونه اى غير مستقيم تصور كودكان را در مقابله با توانايى هاى خود بازسازى مى كند و خودپنداره و عزت نفس آن ها را بالا مى برد (زاده محمدى و كلهر، 1385). كودكان با ايجاد ارتباط با ديگران خود را مى شناسند. نظرات و عقايد آنها درباره خودشان بسيار تحت تأثير نظرات اطرافيان آن هاست، به واسطه نظر ديگران است كه مى فهمند، فرد خوبى هستند يا نه، آيا دوست داشتنى هستند يا نه، باهوش اند يا كودن، كودكانى كه نسبت به خود اساس خوبى دارند، خودپنداره مثبتى را در درون خود پرورش داده اند. و نسبت به ديگر كودكان ارتباط بهترى با بقيه برقرار مى كنند.
برخی از متخصصان حوزه تعلیم و تربیت (راجرز، به نقل سیف، 1393 و Kleneowski ، 2010) معتقدند که ناتوانی و یا احساس ناتوانی دانش آموزان در یادگیری و ارتباط با دیگران مهمترین عامل کنترل کننده خودپنداره آنان است. از این جهت آموزش مهارتهای زندگی و اجتماعی به این دانش آموزان می تواند در خودپنداره آنان تغییرات اساسی بوجود آورد. در این راستا تحقیق حاضر با هدف تعیین اثربخشی نرم افزار آموزش مهارتهای زندگی با رویکرد حل مسئله بر رشد خودپنداره دانش آموزان پسر پایه اول ابتدایی شهر یزد انجام گرفته است. در این فصل تحت عنوان کلیات پژوهش به ضرورت، اهداف، فرضیات و تعریف متغییرهای پژوهش پرداخته شده است. در فصل دوم به مبانی نظری و عملی و در فصل سوم روش شناسی آمده است. نتایج تحقیق در فصول چهارم و پنجم بحث شده است.

بیان مسئله

در پژوهش های جدید روان شناختی، خود پنداره از جمله موضوعاتی است که توجه زیادی را به خود معطوف ساخته و به عنوان یک موضوع مهم در روان شناسی مطرح است. از نظر راجرز و کلی(به نقل سیف، 1392) مفهوم « خود» نقش مهمی در یکپارچه ساختن عملکرد انسان داشته است. کمبز معتقد است که حفظ و نگهداشت خود درک شده، انگیزه تمام رفتارهاست. هر فردی می کوشد طوری رفتار کند که با درک و تفسیر او از خود مطابقت داشته باشد، یعنی مردم همیشه می‌کوشند رفتارشان به همان سبک و روشی که خودشان را می بینند، باشد .خود پنداره، دید جامع فرد درباره خودش است که با تجربه فرد و تفسیر دیگران از آن تجربه شکل می گیرد و متحول می شود. عوامل مختلفی می تواند بر خود پنداره کودکان تأثیر بگذارد و با توجه به وضعیت روحی ، هوشی و جسمی کودکان این عوامل تغییر می کند.
احساس خودپنداره كودكان زمانى رشد پيدا مى كند كه در مى يابند افراد نزديكى كه با آن ها ارتباط دارند، به آن ها توجه مى كنند. درباره شان فكر مى كنند و از بودن با آنها لذت مى برند و مى خواهند كه در كنارشان باشند. بزرگسالان در رشد خودپنداره كودكان جايگاه ويژه اى دارند. و عمدتاً با همكارى در انجام دادن كارها حس عزت نفس آن ها را بالا مى برند و با تشويق، تحسين و تأييد آن ها، كودكان را به انجام كارها و كسب موفقيت سوق مى دهند. همچنين با فرصت دادن به كودكان، حس غرور را در آن ها شكوفا مى كنند، والدين همچنين به كودكان كمك مى كنند تا نسبت به خود احساس خوبى داشته باشند. انتظارات والدين از كودكان تأثير بسزايى بر خودپنداره كودكان مى گذارد. اين نشان مى دهد كه والدين چقدر به توانمندى هاى كودكان اهميت مى دهند. اگر انتظارات والدين از كودكان بيش از اندازه باشد در آن ها ايجاد سرخوردگى مى كند و دست از تلاش مى دارند، در واقع انتظارات والدين بايد متناسب با توانايى كودك و معقولانه باشد تا كودك آسيب نبيند (Kleneowski،2010 ). تأييد شدن از سوى اشخاص مهمى كه در زندگى، افراد حضور دارند منبع قدرتمندى براى همه انسان هاست. از دوران نوزادى به بعد رفتار ها به شدت تحت تأثير تأييدى كه از ديگران دريافت مى شود، شكل مى گيرد. زمينه هاى ژنتيكى و بيولوژيكى، به همراه برنامه ريزى اجتماعى دلايلى هستند، براى كسب تأييد و تصديق ديگران، راضى كردن ديگران به افراد احساس خوبى مى دهد زيرا به مرور زمان با تصديق و تأييد آن ها همراه است. وقتى چيزى به فرد احساس خوب مى دهد براى حفظ اين احساس خوب آن كار را بيشتر انجام مى دهد (بريكر، ترجمه قراچه داغى، 1386). باربارا فردريكسون (به نقل ابراهیمی قوام، 1392) اظهار مى دارد كه هيجانات مثبت در تكامل انسان نقش به سزايى دارند. افكار هيجانى مثبت محدوده ى گسترده اى از افكار، حركات، بازى، اكتشاف و خلاقيت را در فرد بوجود مى آورد. ما را به سوى ايده هاى جديد و تجربه هاى نو فرا مى خواند. در نتيجه به ما كمك مى كند تا ابتكارات شخصى پايدار را خلق كنيم، مانند روابط اجتماعى و دانش و آگاهى. ما مى توانيم با سعى و تلاش خود براى رسيدن به ابتكارات گام برداريم (حقيقت نامه، 2008).
با كمى، تحقيق و مقايسه افرادى كه هميشه شاد، خوشحال و خوشبين اند و به رغم سختى و مشكلات زندگى روح سبز انسانيت در دلشان شكوفاست با انسان هايى كه مشكلات خاصى از قبيل ناتوانى در تصميم گيرى درست، نگرانى براى هر موضوع جزئى، ناتوانى در دوست يابى، پرخاشگرى، نگاه تحقيرآميز به ديگران، بى اعتنايى به نياز هاى خود و ديگران، افسردگى و حتى مصرف داروهاى آرامش بخش، اعتياد به مواد مخدر و انواع نوشيدنى ها دارند به اين حقيقت دست مى يابيم كه بسيارى از مردم به دليل تربيت غلط همواره غمگين هستند، آن ها بدون اينكه بخواهند ياد گرفته اند ناراحت باشند و در واقع بدون برنامه ريزى زندگى مى كنند (بيدالف، ترجمه فراهانى، 1386). بنابراین داشتن مهارتهای زندگی نوعی برنامه ریزی برای زندگی کردن محسوب می شود.
احساسی که هر کس درباره خود دارد ، نقش مهمی در سلامت روانی او دارد. دوره کودکی از حیث رشد خود پنداره و هویت یکی از بحرانی ترین دوره های زندگی است و به عقیده اریکسون در این دوره و دوره نوجوانی است که شخص نیاز دارد هویت ثابتی به دست آورد به عنوان فردی که در زندگی هدف دارد. احساس ارزش کند (ضابطی 1383). اگر قرار است کودک و نوجوان هویتش را به دست آورد و عزت نفس و خود پنداره اش زیاد شود ، اساس آن اطلاعاتی باشد که خودش درستی یا نادرستی آنها را سنجیده و یک پارچه کرده است. چنین دیدگاهی می تواند بنیاد خود پنداره و عزت نفس را برای بقیه دوران زندگی فراهم کند (اکبری، 1380) علایق،‌ اهداف انگیزه ها و سازگاری ها که اساس موفقیت و شکست در مدرسه و خارج از آن هستند؛ عمدتاً از خود پنداره فرد تأثیر می پذیرند. به اعتقاد فرانکن تحقیقات زیادی نشان می دهد خود پنداره اساس همه رفتارهای با انگیزه است. این خود پنداره است که خود را ایجاد می کند و این خودها هستند که انگیزه ای برای رفتار ایجاد می کنند (Woolfolk، 2005).
در دوران معاصر آموزش مهارت هاي زندگي به دانش آموزان به عنوان يكي از ضرو رتهاي تربيتي تلقي گرديده و جوامع مختلف به صورت هاي مستقيم و غيرمستقيم به ارائه اين نوع آموزش مبادرت نموده اند. اين اقدام فراگير از آنجا ناشي شده است كه علي رغم ايجاد تغييرات عميق فرهنگي و تغيير در شيوه ي زندگي و تجددگرايي، بسياري از افراد در رويارويي با مسائل زندگي فاقد توانايي هاي لازم و اساسي هستند و همين امر آنان را در مواجهه با مشكلات و مسائل روزمره ي زندگي ناتوان و آسيب پذير ساخته است. انسانها براي مقابله سازگارانه با موقعيت هاي تنش زا و كشمكش هاي زندگي نياز به آموختن برخي مهارتها دارند. متخصصان علوم رفتاري معتقدند، يكي از مؤثرترين برنامه هايي كه به افراد كمك مي كند تا زندگي بهتر و سالم تري داشته باشند، برنامه آموزش مهارت هاي زندگي است. هدف از اين برنامه كمك به افراد جهت شناخت هر چه بهتر خود، بر قراري روابط بين فردي مناسب و مؤثر، كنترل هيجانات، مديريت داشتن بر شرايط تنش زا و حل كردن هر چه بهتر مسائل و مشكلات افراد است. در سايه تأمين چنين هدفي، تواناييهاي رواني- اجتماعي افراد افزايش پيدا مي كند و با ارتقاء توانايي هاي رواني – اجتماعي افراد يك جامعه، مي توان سطح بهداشت روان را در آن جامعه بالابرد و از بروز آسيب هاي اجتماعي پيشگيري كرد (كلينكه، 1384). بنابراین سوال یا مسئله اصلی در این پژوهش این است که که آیا نرم افزار آموزش مهارتهای زندگی با رویکرد حل مسئله باعث رشد خودپنداره دانش آموزان پسر پایه اول ابتدایی شهر یزد می شود یا نه؟

فهرست منابع

منابع داخلی

1. آهلوواليا، اس. بى .(1378). مقياس خودپنداره كودكان .(ترجمه: ابوالفضل كرمى). مركز نشر روانسنجى، دانشكده روانشناسى و علوم تربيتى، دانشگاه علامه طباطبايى.
2. بريكر، هاريت، (1386). مهر طلبى بيمارى راضى كردن .(ترجمه: مهدى قراچه داغىچاپ چهارم، انتشارات پيك بهار، تهران.
3. بيدالف، استيو. (1386). راز كودكان شاد: راهنمايى جامع براى والدين، مربيان، اساتيد، و مشاوران تربيتى (از تولد تا نوجوانى)، (ترجمه: منزه فراهانى). چاپ هشتم، انتشارات پيك بهار، تهران.
4. زاده محمدى، على، عابدى، على رضا، كلهر، فاطمه .(1385). بررسى اثر رويكردهاى هنر درمانى شناختى-رفتارى بر هوش هيجانى كودكان و نوجوانان دختر بى سرپرست و بدسرپرست: مجموعه مقالات اولين كنگره هنردرمانى در ايران.
5. زاده محمدى، على، كلهر، فاطمه ( 1385 ). بررسى تأثير قصه/ نمايش درمانى بر خودپنداره كودكان بى سرپرست و بد سرپرست: مجموعه مقالات اولين كنگره هنردرمانى در ايران.
6. مك كومبز، باربارا و پاپ، جيمز .(1384). پرورش انگيزه در دانش آموزان؛ رهيافت ها و راهكارهاي عملي براي معلمان(چاپ دوم). (ترجمه صغري ابراهيمي قوام). تهران: انتشارات رشد.
7. حيدري، طاهره، اميري، شعله و مولوي، حسين. (1391). اثربخشي آموزش به روش ديويس بر خودپنداره كودكان داراي نارساخواني. مجله علوم رفتاري دوره 6، شماره 2، تابستان. صفحات: 139-131.
8. آقا والی جماعت، مریم. (1387). مهارت هاي زندگی در قرن بیست و یکم. نشریه ماهنامه آموزشی- تربیتی پیوند، شماره 345 تا 347.
9. ادیب، یوسف. (1382). طراحی الگوي مطلوب برنامه ریزي مهارت هاي زندگی براي دوره راهنمایی تحصیلی. رساله دکتري. دانشگاه تربیت مدرس: دانشکده علوم انسانی.
10. خلعتبري، جواد.، قربان شيرودي، شهره.، رهبر طارمسري، خديجه و كيخاي فرزانه، محمد مجتبي .(1389). مقايسه ي اثر بخشي آموزش مهارت هاي اجتماعي بر ابراز وجود و سلامت روان دانش آموزان كم توان ذهني. فصلنامه روانشناسي تربيتي دانشگاه آزاد اسلامي واحد تنكابن. سال اول، شماره 4، زمستان صص 71-86.
11. جهانی، شیدا .(1385). نیازسنجی مهارت هاي زندگی دانش آموزان دبستان هاي بم. پایان نامه کارشناسی ارشد چاپ نشده. دانشگاه الزهرا.
12. حق شناس، محمد رضا و همکاران .(1388). مهارتهاي شیوه زندگی. تهران: آواي مسیح.
13. خنیفر، حسین و پورحسینی، مژد .(1387). مهارتهاي زندگی تهران: هاجر. طارمیان، فرهاد. (1387). مهارت هاي زندگی، راهنماي اجراي فعالیت هاي پرورشی دوره متوسطه. تهران: تربیت.
14. ملکی، حسن و حبیبی پور، مجید. (1386). پرورش تفکر انتقادي هدف اساسی تعلیم و تربیت فصلنامه نوآوریهاي آموزشی. شماره19. سال ششم.
15. ناصري، حسین و ریحانه نیک پرور .(1383). بررسی اثربخشی آموزش مهارت هاي زندگی بر بهداشت روانی دانشجویان دومین سمینار سراسري بهداشت روانی دانشجویان. دانشگاه تربیت مدرس.
16. وردي، مینا.(1383). تأثیر آموزش مهارت هاي زندگی بر ابراز وجود، عزت نفس و مسئولیت پذیري دانش آموزان دختر سال اول متوسطه آموزش و پرورش ناحیه یک اهواز .تهران: پژوهشکده تعلیم وتربیت.
17. وکیلیان و همکاران .(1386). مهارت هاي زندگی. تهران: دانشگاه پیام نور.
18. اسمعيلي، مريم .(1389). اثربخشي آموزش مهارت هاي اجتماعي به روش شناختي رفتاري گروهي در افزايش عزت نفس و جرات ورزي دختران داراي والد معتاد. فصلنامه اعتياد پژوهي سوءمصرف مواد، سال چهارم، شماره شانزدهم، زمستان
19. واحدی، شهرام و فتحی آذر، اسکندر.(1385).آموزش کفایت اجتماعی در کاهش پرخاشگری پسران پیش دبستانی: گزارش 6 مورد. فصلنامه اصول بهداشت روانی، سال هشتم، پاییز و زمستان. شماره سی و یکم و سی و دوم، صفحه 140- 131.

منابع لاتین

1. Gagne, R. M. (1985). The condition of learning and theory of instruction (4th ed.). New York: Holt, Rinehart and Winston, Inc.
2. Jonassen,D. H.(2009). Learning to Solve Problems: An Instructional Design Guide. San Francisco: John Wiley & Sons, Inc.
3. Schunk , D. H. (2000). learning theories: an educational prespective. Upper Saddle river ,NJ: prentice- hall.
4. Vygotsky, L. (1978). Mind in society: The development of higher psychological processes. Cambridge: Harvard University Press.
5. Piaget, J. (1970). Science of Education and the Psychology of the Child. New York: Orion.
6. Cooper, C. L., & Pervin, L. A. (1998). Personality: Critical concepts in psychology. New York: Routledge.
7. Lazarus, R.S. (1999). The cognition-emotion debate: A bit of history. In T., Dalgleish, & M., Power (Eds).Handbook for cognition and emotion (5-19).
8. John Weily & Sons Ltd. Marsh, H.W. (1990). Influences of internal and external frames of reference on the formation of math and English self-concepts. Journal of Educational Psychology, 82, 107-16.
9. Mandaglio, S., & Pyryt, M.C. (1995). Self-concept of gifted students. Teaching Exceptional Children, 27(3), 40-5.
10. Kernis, M.H., Paradies, A. W., Whitaker, D.J., Wheatman, S.R., & Goldman, B.N. (2000). Master of one’s psychological domain? Not likely if one’s selfesteem is unstable. Personality and Social Psychology Bulletin, 26, 1297-305.
11. Kihlstrom, J.F., Albright, J.S., Klein, S.B., Cantor, N., Chew, B.R., & Neidenthal, P.M. (1988). Information processing and the study of the self. Advances in Experimental Social Psychology ,21,145-80.
12. Marsh, H. W., & Shavelson, R. (1985). Self-concept: Its multifaceted, hierarchical structure. Educational Psychology, 20, 107-25.
13. Barnet, P.A., & Gotlib, I.H. (1988). Psychological functioning and depression. Distinguishing among antecedents, concomitants and consequences. Psychological Bulletin, 104, 97-128.
14. Byrne, B. M., & Shavelson, R. J. (1986). On the structure of adolescents self-concept. Journal of Educational Psychology, 78, 474-81.
15. Magnani R, Macintyre k, Karim AM, Brown L, Hutchinson P, Kaufman C. (2005). The impact of life skills education on adolescent sexual risk behaviors in KwaZulu-Natal, South Africa. J Adolesc Health 2005; 36(4): 289-304.
16. Gomes, R., & Mclaren, S. (2007). The inter-relations of mother and father attachment, self-esteem, and aggression during late adolescence. Aggressive Behavior, 33, 160-169.
17. Woolfolk, A. E. (2005). Educational psychology.Englewood cliffs,NJ:Prentice-Hall.
18. Woolfolk, A. E. (2002). Educational psychology. (9th Ed.). Pearson International Edition.
19. World health organization (who) (2005). “The lifr skills education project Geneva. Who Technical report series.
20. UNICEF. (2003). Which skill is” life skill. www.life Skill Based Education.
21. Tuttle J, Campbell-Heider N, David TM. (2006). Positive adolescent life skills training for high-risk teens: results of a group intervention study. J Pediatr Health Care 2006; 20(3): 181-91.
22. Ohearn, tc.Gatz .M (2002). Going for the goal: Improving Youths problem –solving skills through a school – based Intervention. Journal of Community psychology.30-281-303.
23. Lopis, E. Barrry, M, Hosman, C. (2005). Mental health promotion Works. Promotion Education.81.9-21.
24. Nezu A, Perri M. Social problem-solving therapy for unipolar depression: An initial dismantling investigation, Consulting and clinical psychology, 1989, 57: 3.
25. Gresham, F.M. (1982). Social skills instruction for exceptional children. Theory into Practice, 21, 2, 129-133.
26. Gresham, F.M., & Elliott, S.N. (1987).The relationship between adaptive behavior and social skills: Issues in definition and assessment. Journal of Special Education, 21, 1, 167-181