پایان نامه بررسی رابطه بین هوش اجتماعی و شوخ طبعی دانش‌آموزان

هدف از این پژوهش، بررسی رابطه بین هوش اجتماعی و شوخ طبعی دانش‌آموزان دختر می باشد

بررسی رابطه بین هوش اجتماعی و شوخ طبعی دانش‌آموزان دختر دوره دوم دبیرستان

چکیده:

هدف از این پژوهش، بررسی رابطه بین هوش اجتماعی و شوخ طبعی دانش‌آموزان دختر دوره دوم دبیرستان شهرستان —– می باشد. جامعه آماری مورد مطالعه در این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر دوم و سوم متوسطه شهرستان —— در سال تحصیلی 95-1394 است که تعداد آنها 650 نفر بود. در این پژوهش حجم نمونه با توجه به جدول مورگان 242 نفر تعیین شد. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه هوش اجتماعی ترومسو که مشتمل بر 21 سوال و پرسشنامه شوخ طبعی مشتمل بر 25 سوال می‌باشد، جمع آوری گردید. یافته های پژوهش نشان داد که بین هوش اجتماعی و شوخ طبعی دانش‌آموزان دختر دوره دوم دبیرستان شهرستان —— رابطه معنی داری وجود دارد.
کلمات کلیدی: هوش اجتماعی، شوخ طبعی، دانش آموزان

مقدمه

شوخ طبعی یکی از شاخص‌های مهم بهداشت روانی در جامعه است. شوخ طبعی به همراه نگرش مثبت و امیدوارانه به آینده سرمنشأ تحرک، تلاش و پویایی است از دیدگاه روانشناسان دو نوع شوخ طبعی وجود دارد. نوعی از ان از رهگذر شرایط محسوس زندگی، همچون زناشویی، تحصیل، شغل، آسایش و به طور کلی امکانات مالی و رفاهی حاصل می‌شود که به ان وجه عینی شوخ طبعی میگویند. نوع دیگران متأثر از حالات درونی و ادراکات شخص است که از ان به شوخ طبعی ذهنی یا احساس شوخ طبعی تعبیر می‌شود(خسروی ودیگران، 1388)
جامع‌ترین و در عین حال عملیاتی‌ترین تعریف شوخ طبعی را وینهوون ارائه می‌دهد. به نظر او شوخ طبعی به قضاوت فرد از درجه یا میزان مطلوبیت کیفیت کل زندگی‌اش اطلاق می‌شود. به عبارت دیگر شوخ طبعی به این معناست که فرد چقدر زندگی خود را دوست دارد(میر شاه جعفری ودیگران، 1384).
روانشناسان معتقدند انسان نه یک نوع هوش بلکه انواع مختلف هوش دارد. هوش عاطفی، هوش ارتباطی، هوش اجتماعی وهوش ریاضی و … ادوارد تورندایک، روانشناس دانشگاه کلمبیا و نخستین کسی که مفهوم هوش اجتماعی را طرح نمود، در مقاله‌ای که به سال 1920 در مجلة ماهانة هارپر به چاپ رساند، چنین نوشت: هوش اجتماعی به طور مکرر در مهد کودک‌ها، زمین بازی، سربازخانه‌ها، کارخانجات و سالن‌های حراج خودنمایی می‌کند، اما در شرایط رسمی و استاندارد آزمایشگاهی نمی‌توان آن را یافت. تورندایک اشاره می‌کند که هوش اجتماعی برای موفقیت در بسیاری از عرصه‌ها، بویژه رهبری، اهمیت حیاتی دارد. دیوید وکسلر، روانشناس توانایی که پر استفاده ترین معیار سنجش بهره هوشی تا به امروز را ایجاد نموده هوش اجتماعی را رد نموده و آن را همان هوش عمومی می‌داند که در موقعیت‌های اجتماعی به کار گرفته می‌شود. تمام عواطف، اجتماعی هستند. نمی‌توان پیدایش یک احساس را از دنیای روابط انسانی مجزا دانست- تبادلات اجتماعی ما موجب برانگیخته شدن احساساتمان می‌گردند(ساداتی، 1389).

اهداف پژوهش

هدف کلی
1. بررسی رابطه بین هوش اجتماعی و شوخ طبعی دانش‌آموزان دختر دوره دوم دبیرستان شهرستان ——

هدف‌های فرعی
1- بررسی رابطه بین بعد پردازش اطلاعات اجتماعی و شوخ طبعی دانش‌آموزان دختر
2- بررسی رابطه بین بعد آگاهی اجتماعی و شوخ طبعی دانش‌آموزان دختر
3- بررسی رابطه بین بعد مهارت اجتماعی و شوخ طبعی دانش‌آموزان دختر
4- بررسی نقش هوش اجتماعی در پیش‌بینی شوخ طبعی دانش‌آموزان دختر

فهرست مطالب

فصل اول: کلیات پژوهش 1
1-1-مقدمه 2
1-2-تعریف و بیان موضوع پژوهش 3
1-3-اهمیت و ضرورت پژوهش 5
1-4- متغیرهای اساسی پژوهش 7
1-5- اهداف پژوهش 7
1-5-1- هدف کلی 7
1-5-2- هدف‌های فرعی 7
1-6- فرضیه‌های پژوهش 8
1-6-1- فرضیه اصلی 8
1-6-2- فرضیه‌های فرعی 8
1-7- تعریف مفهومی و عملیاتی متغیر ها 8
1-7-1- تعاریف مفهومی متغیرهای پژوهش 8
1-7-2- تعاریف عملیاتی متغیرهای پژوهش 9
فصل دوم: پيشينه تحقيق 11
الف) پيشينه نظري پژوهش 12
2-1-مقدمه 12
2-2-تاریخچه پیدایش هوش اجتماعی: 12
2-3-هوش اجتماعی چیست؟ 14
2-4-رابطه رفتار و هوش اجتماعی: 15
2-5-عملکرد ذهن هیجانی در مقابل ذهن خردگرا: 17
2-6-تفاوت هوش اجتماعی و هوش: 18
2-7-نظریه های مختلف درباره هوش اجتماعی 20
2-8- هوش اجتماعی و مدیریت بازار: 21
2-9- راههای افزایش میزان هوش اجتماعی: 22
2-10-پنج توانایی اصلی در هوش اجتماعی: 22
مبانی نظری شوخ طبعی 23
2-11- مباني (رويكردهاي) نظري روان شناختي مزاح و شوخ طبعی 23
2-12-واکنش‌های مزاح 28
2-13-مزاح و سیستم ایمنی بدن 30
2-14- مزاح و عملكرد تحصيلي 30
2-15- نقش درماني مزاح 31
2-16- تبيين روان شناختي از تأثير مزاح در مقابله با استرس 32
2-17- مدل تعاملي استرس 32
2-18-پرورش مهارت شوخ طبعي 35
ب) پیشینه پژوهشی 37
فصل سوم: روش تحقیق 42
3-1- روش پژوهش: 43
3-2- جامعه آماری: 43
3-3- نمونه و روش نمونه گیری: 43
3-4- ابزار پژوهش: 43
3-4-1- پرسشنامه شوخ طبعي (SHQ): 43
3-4-2-مقیاس هوش اجتماعی ترومسو 45
3-5- روش تجزیه و تحلیل اطلاعات و روش‌های آماری: 47
فصل چهارم: تجزیه و تحلیل داده‌ها 49
4-1- یافته های توصیفی 50
4-2. یافته های استنباطی 54
فصل پنجم: نتیجه گیری و پیشنهادات 61
5-1- بررسی و مقایسه نتایج پژوهش با یافته های پژوهش های پیشین 62
5-2- نتیجه گیری 63
5-3-كاربرد يافته ها 64
5-4-پيشنهادهاي پژوهش: 65
5-5-محدوديت هاي پژوهش: 65
منابع 67
پیوست 70
پیوست 1: پرسشنامه هوش اجتماعی ترومسو 70
پیوست 2:پرسشنامه شوخ طبعی 71

منابع

1. ابراهیم پور، علی .(1389). تیپ‌های شخصیت و شادکامی و شوخ طبعی دانشجویان، فصلنامه خانواده، شماره 45
2. اسلامی، علی محمد (1391) رابطه شوخ طبعی با سلامت روان در افراد 20 – 60 ، تحقیقات علوم رفتاری، – شماره 6 .
3. ایرجی، علی ( 1389). بررسی رابطه بین هوش اجتماعی و فراموشی سازمانی هدفمند با کیفیت زندگی کاری معلمان، فصلنامه رهبری و مدیریت آموزشی ، شماره 30
4. پور ملک، حسین (1390) شناخت شوخ طبعی در نوجوانان، انتشارات دانش برتر، شماره اول
5. پوردهقان، محمد(1389)، بررسی رابطه شوخ طبعیو سلامت روان در دانشجویان، روانشناسی تحولی شماره 22 .
6. حسینی، زهرا (1389) بررسی رابطه هوش اجتماعی و شوخ طبعی دانشجویان ، پایان نامه کارشناسی پیام نور استان یزد
7. حیات زاده، محمدرضا (1386) شخصیت و شوخ طبعی با عملکرد تحصیلی در دانشجویان ، پایان نامه کارشناسی پیام نور استان اصفهان
8. خسروی ودیگران (1388) شوخ طبعی و مزاح در سیره و سخن پیشوایان (ع)، مجله: مبلغان ، شماره 77
9. خلیلی، محمد حسین (1387) نظریه های شوخ طبعی ، نشر شهد دانش، چاپ اول
10. دهقان، علی (1389) بررسی رابطه بین شوخ طبعی و سلامت روان در دانشجویان اردکان، پایان نامه کارشناسی پیام نور اردکان
11. دهقانی، محمد (1389). رابطه ی تاب آوری در برابر استرس با شوخ طبعی و امید به آینده در دانشجویان دختر، زن و مطالعات خانواده – شماره 22
12. روشنی، علی(1390) رابطه هوش معنوي، هوش اجتماعي و شادکامی در سالمندان ، پایان نامه کارشناسی آزاد دامغان
13. زارع، حسين، كمالي زارچ محمود، رضايي نسب فاطمه (1392). سبک‌های شوخ طبعي و پنج رگه شخصيت، مجله تعلیم و آموزش، شماره 76
14. زارع، حمید (1389) . بررسی رابطه هوش های هیجانی و اجتماعی با شادکامی دانشجویان، پایان نامه کارشناسی آزاد نجف آباد.
15. ساداتی، حسین (1389). بررسی وضعیت هوش اجتماعی و رابطه آن با رفتار شهروندی. مجله: رفتار شهروندی ،سال هفتم
16. شاه جعفري، سيد ابراهيم(1384) شناسايي عوامل موثر بر تقويت شوخ طبعی دانش آموزان دختر متوسطه شهرستان نجف آباد از ديدگاه دبيران ديني و مشاوران، پایان نامه كارشناسي ارشد
17. صادقی، علی (1390) رابطه بین هوش هیجانی و شوخ طبعی دانشجویان، مجله تازه های علوم شناختی، شماره 46
18. علوی، حسین (1389). تیپ‌های شخصیت و شوخ طبعی دانشجویان دختر دانشگاه آزاد کرج، پایان نامه کارشناسی دانشگاه آزاد کرج
19. قربانی، زهرا (1374). تیپ‌های شخصیت و سازگاری زناشویی. پایان نامه کارشناسی پیام نور استان کرمان.
20. کریمی، عبدالله (1374). بررسی شوخ طبعی و هوش اجتماعی در دانشجویان. پایان نامه کارشناسی آزاد تهران
21. محسنی، فاطمه (1391). بررسی ارتباط نیازهای اساسی روانشناختی با هوش اجتماعی دختران و پسران دانشجو. مجله آموزش و ارزشیابی . شماره 17
22. Arthhur. D., Christine, A. & Sonia, S. (1988). Sense of humor as a moderator of the relation between events and psychological distress: A perspective analysis. Journal of Personality and Social Psychology, 56(3), 320-325.
23. Dixon, N.F. (1980). Humer: A cognitive alternatitive to stress? In I.G.Sarason and C.D. Spielberger (eds), Stress and Anxiety (Vol.7). Hemisphe: Washington, D.C.
24. Jemmott, J.B. & lock, S.E. (1984). Psychological factors, immunological mediation and human susceptibility to infectious disese: How much do we know? Psychological Bulletin, Vol. 95, 75-108.
25. Lazarus, R.S. & Folkman, S. (1984). Stress appraisal, and coping. New York: Springer.
26. Martin, R.A. & lefcourt, H.M. (1983). Sense of humor as a moderator of the relation between stressors and moods. Journal of Personality and Social Psychology, 45(6). 1313-1324.
27. Martin, R.A. & Dobbin, J.P. (1988). Sense of humor, hassels, and immunolobin An evidence for astress-moderation effect of humor. International Journal of Psychiatry in Medicine. Vol. 18, 93-105.
28. Nezu, A.M, Nezu, C.M. & Blissett, S.E. (1988). Sense of humor as a moderator of the relation between stressful events and psycholgical distress: A persepective analysis. Journal of Personality and Social Psycholgy, Vol. 54, 520-525.